Dita 40 jaar kinderoppas!
Haar 1e keer kinderoppas was in april 1984. De leiding over de kinderoppas ontving ze in oktober 1985. De geboren en getogen Barnevelder weet nu vast over wie ik hier schrijf. Dita Kuiper. Al 40 jaar zet ze zich met hart en ziel in voor de kinderoppas in onze gemeente. Wie is Dita en wat drijft haar? Ik ging bij Dita en haar man Gerrit langs om hier meer over te horen. Aangekomen, stond de deur al open en ontving Dita me met een hartelijke lach. Na wat gezellig heen en weer gebabbel ben ik erg benieuwd naar de kinderoppas.
Samen sterk.
Allereerst benadrukt Dita dat ze het niet alleen kan. “Er zijn zoveel mensen die me helpen”. Zo wordt het klaarzetten van de oppas al op zaterdag door verschillende mannen en een vrouw gedaan. Gerard timmerde een keukentje. Edine naaide een stapel sterke poppenkleertjes. 3 Oma’s naaiden 10 tafelkleden, zodat er allerlei gezellige hoekjes en hutjes ontstonden. En zo noemt Dita nog namen die bij hebben gedragen aan de kinderoppas. “En iedereen is zo trouw, dat is heel fijn!”
In dienst van God.
Dita werd gevraagd voor het oppassen door Marlien Monster. Zelf dacht ze dat ze hier geen tijd voor had. Daarom besloot ze anderen te vragen, maar niemand wilde. “Dat vond ik gek, want het is toch heel leuk werk? Daar had ik het samen met Gerrit over. Hij zei: ‘’Ach, dat kan je toch best doen? Zo ben ik op gaan passen. Ik ben een boerendochter, maar God had werk voor mij. Ik ben door Hem geroepen en in die kracht kan ik het allemaal doen. En daar krijg ik ideetjes van en daar krijg ik toch zoveel energie van! Dat is het bijzondere. Als dat niet zo was, was ik al lang gestopt. Ook later ervaarde ik steeds weer dat God tot me sprak. Het maakt me zo dankbaar dat Hij me wil gebruiken en dat Hij daar zelf betrokken in is.”
Gerrit voegt toe: “Als ze het even niet weet, vraagt ze het gewoon aan God.” En Dita antwoordt: “Ja en ik krijg alles wat ik vraag. Een keer was een oppasgroep niet compleet. Ik had het niet voor elkaar. Ik vroeg God: ”Morgen is er kinderoppas, wilt u me laten zien wie ik mag vragen? En de volgende dag komt er een vrouw de trap af huppelen die zegt: “Bij wie moet ik zijn om me op te geven voor de kinderoppas?” Dat is toch bijzonder!?
Door de jaren heen…
De eerste keren dat Dita oppaste was dit nog in de oude Irene. Als het dan hard regende stonden de emmers in de gang vanwege alle lekkage. Tijdens de nieuwbouw van Rehoboth werd dit tijdelijk gebouw de Ark. Enthousiast laat Dita me zien hoe de zaal nu iedere zondag wordt ingedeeld. Dat is door de jaren heen veranderd. Vroeger waren er soms wel 60-80 kinderen verteld Dita. Nu is dat veel minder.
Door de jaren heen heeft Dita heel wat knutselwerkjes gemaakt. “Soms heb ik een werkje in mijn hoofd waar ik dagen over nadenk, maar dan lukt het niet. En dan kan ik het weer verscheuren en opnieuw beginnen. Maar ik krijg er zoveel energie van,” zegt ze met enthousiasme.
Gerrit was s ’avonds regelmatig weg voor kerkenwerk. Daardoor had Dita s ‘avonds veel vrije tijd om dingen te bedenken voor de oppas. Gerrit maakte een lichtbak voor haar. Zo kon ze platen en tekeningen maken. Hieruit ontstonden platenseries, waarbij verhalen verteld konden worden. “Dat was heel mooi! Momenteel vertellen we de Bijbelverhalen aan de hand van de vilten platen van de Wonderwolk.”